Андоновиќ: Дали настаните во Казахстан ќе ја принудат Москва на компромис или на одлучна воена акција во Украина?

Дали кризата во Казахстан ќе влијае на плановите на Путин за Украина? Ова прашање се поставува по минатоноделените насилства на улиците на најголемиот казахстански град АЛмата каде под превезот на народното незадовлство на граѓаните поради цените на горивата , всушност се случи обид за таканаречена Шарена ревболуција и обид , по насилен пат да се урне владеачката казахстанска гарнитура која е блиска со Москва.

Настаните случајно или не се темприани токму во време кога целиот свет де фокусиран врз состојбата во Украина и трупањето на силите на руската армија на границата и заканата за можен упад на руските сили, и по урнекот на Крим , можна анексија на источниот дел на Украина познат под името Донбас.

Токму Украина и пред се лекцијата која тогашната прозападна опоз а сегашна уркаинска власт демонстрираше одлучност за рушење на прорускиот режим на Јанукович на киевски Мајдан, можеби беше пресудено за вклучување на алрамот и испраќањето на руски воени сили во Казахстан за да се угуши побуната на, како што официјално се вели, странско мешање и обид преку странски платеници и муслимански радикали, да се дестабилизира Казадхтан. Биласнот е 165 загинати и над 10 илјади уапсени.

И додека, барем засега е вбоспоставен привииден мир во оваа поранешпна ооветска република, остануба прашањето што ќе се счучува со Украина.

Многумина во Москва , темприањето на тајминогот за настаните во Казахстан го видоа како обид Русија да се развлече, дефокусира и така отаже од своите планови за евентуална воена интервенција врз Украина.

Особено во време кога се одвиваат разговори на САД и сојузниците од една и Русија од друга страна за деескалирање на состојбата околу Украина.
И доека Казахстан, барем засега е под контрола, остануваат разликите помеѓу Москва Вашингтон и Брисел околу целата оваа состојба на односи, најсниски од завршувањето на Студената Војна.

Како единствен услов да не интервенира во Украина, Москва го постави условот НАТО да престане да се шири кон исток, односно кон поранешните советски републики.
Овој услов е отфрлен и од НАТО но и на вчерашната подгтовителна средба на руски и американски рпеставници, чија позиција е дека НАТО нема да ја затвори вратата за заинтересираните земји за членство во алијансата.

Вчершаните ставови ги доведоа во рпашање и надежите, но и дилемата дали воопшто ќе има средба на јануари кога Русија и САД треба да се договороат и да си ветат дека нема да има некаква војна во и околу Украина.

Се поставува и дилемата кој ќе биде следниот чекор на ПУтин? Дали развлечен околу настаните во Казахстан сепак ќе подлегне на компромис и ќе даде гаранции дека нема даинтервенира во Украина? Или можеби целата состојба не му остава никаква друга можност освен преку употреба на сила да ја дмеонстрира одлучноста за зачувување на руските геостратешки и безбедносни интереси? Се разбира второто ќе бдие ризичен потег особено што ќе биде неиизвесен исходот но и опциите западот да активира некои други „незадоволни“ поранешни советски републики да направат сценарио по урнекот на Казахстан и така да ја намалат моќта на Москва успечно да интервенира во Украина